لارستان؛ شهری به رنگ خاک؟!

لارستان؛ شهری به رنگ خاک؟!

پارسا مدرسی: با آمدن فصل های تعطیلات و ورود مسافران به مناطق جنوبی کشور از جمله شهرستان لارستان همیشه این سوال ایجاد می شود که آیا امروز برای جذب توریسم داخلی یا خارجی به این مناطق کاری کرده ایم یا خیر؟

در نگاه کلی می توان گفت بیشتر مسافرانی که وارد این مناطق می شوند این مناطق را به عنوان مقصد نهایی خود انتخاب نکرده اند و عازم جزایر خلیج فارس و یا کشورهای حاشیه خلیج فارس هستند؛ البته هستند افرادی که برای آشنایی با جاذبه های مناطق جنوب کشور آن را به هر جای دیگری ترجیح می دهند.

تا به حال از خودتان پرسیده اید که مردمان سایر شهرها و نقاط کشور و آنهایی که با منطقه لارستان آشنا هستند چه ذهنیتی از این منطقه دارند؟ شاید اگر یک بار به یک غریبه بگویید لارستانی هستید و از قضا منطقه لارستان را بشناسد انتظار داشته باشد شما و همشهری هایتان جزو همان ۴ درصد معروف باشید!

اما چه چیزی باعث ایجاد چنین ذهنیتی در بین مردم نسبت به منطقه لارستان شده؟

البته که در نگاه اول چنین دیدگاهی قابل تکذیب است اما با کمی تعمق آیا نمی توان چنین نتیجه گرفت که سرمایه بالقوه قابل ملاحظه بخش خصوصی در این شهر در گردش است؟

امروز شاید توسعه حلقه مفقوده ای در راه تبدیل این سرمایه بزرگ بالقوه به یک سرمایه مولد بالفعل باشد اما توسعه یعنی چه؟

شاید وقتی در سال ۱۹۵۰ میلادی که اندیشمندان غربی مفهوم توسعه را تعریف می کردند فکر نمی کردند بتوانند معیاری برای تقسیم بندی جهان به دو یا چند قطب بزرگ را بدست آورند به هر حال امروز توسعه شامل ابعاد مهم و حیاتی است که هیچکدام از آن قابل چشم پوشی نیست و همه آنها با هم مفهوم توسعه را تکمیل می کنند مثل توسعه اقتصادی، سیاسی،فرهنگی و…

شاید این مفاهیم بیشتر برای نظام های سیاسی که تعبیر دیگرش همان کشورهای امروزی است قابل تعریف باشد اما قطعا لازمه توسعه یک سیستم توسعه همزمان تمام اجزای تشکیل دهنده آن است بدین معنی که شرط موفقیت پروسه توسعه همزمانی آن در همه ابعاد است لذا نمی توان توسعه اقتصادی را بدون توسعه سیاسی یا فرهنگی بدست آورد و انتظار بقای لازم را داشت و بالعکس.

توسعه باید بتواند شاخص کیفی خود را حفظ کند یعنی بتواند یک رشد باثبات و متداوم را داشته و همه اقشار جامعه را از نتایج آن منتفع سازد. در مقوله توسعه اقتصادی می توان از صنایع مولد نام برد که یکی از علائم توسعه اقتصادی است و حرکت به سمت یک اقتصاد چند محصولی که در نمونه بومی آن میتوان از توجه به شهرک های صنعتی و رشد کارگاه ها و صنایع مولد تولیدی نام برد که در کنار اشتغالزایی راه تداوم رشد اقتصادی برای همه اقشار جامعه را فراهم خواهد کرد. اگر امروز نگاه سرمایه داران به جای پیامک های سود بانکی به فرم های استخدامی صنایع تولیدی شان باشد یا بجای توسعه خدمات مصرف گرایانه تجاری در شهر به صنایع تولیدی و مادر توجه شود گام مهمی برای جریان سرمایه مولد در شهرمان برداشته ایم.

اما این کافی نیست امروز آیا ساختار تصمیم گیری شهرستان توانسته به توسعه سیاسی لازم دست یابد؟ آیا اهمیت نهادهای مشورتی و پایگاه های اجتماعی درک شده است؟ سازمان های مردم نهاد و غیردولتی توانسته بازوی کمکی دولتی های شهرستان باشد؟ یا معتمدین باید الزاما تجربه ناشی از سن داشته باشند؟ آیا نخبه گرایی توانسته جای قوم گرایی را در تصمیم سازی بگیرد؟ نقش جوان در تمام فاکتورهای توسعه یک نقش انکار ناپذیر است که انرژی و فکر و دغدغه لازم را برای تسریع فرایند توسعه فراهم می کند.

آیا امروز در یکی از فرهنگی ترین شهرستان های کشور فعالیت سازمان ها و نهادها و انجمن های غیردولتی مردم نهاد و فرهنگی توانسته به توسعه فرهنگی شهرستان کمک کند یا زیر مجموعه های وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی؟

پاسخ همه اینها می تواند ما را به این نتیجه برساند که توسعه در یک ساختار نیازمند افراد آماده توسعه و متولیان عالم به توسعه است یعنی باید ابتدا تصمیم گیران و تصمیم سازان ما مفهوم توسعه را به عنوان رمز رسیدن به زیست جمعی مناسب را بفهمد تا بتواند زیرساخت وصول به این توسعه فراهم شود حالا اگر افراد این جامعه از متولیان جلوتر باشد قطعا اتفاقی که باید نخواهد افتاد.

حال وقتی صنعت ما مولد باشد صادرات ما نه تنها به تمام کشور بلکه به کشورهای جنوبی خلیج فارس تداوم یابد نهاد های متولی امور پاسخگو باشد و خود را نماینده اراده حاکمیت مردم بداند مردم نیز نهایت همکاری در تمام سطوح جامعه را داشته و جوان وظیفه تاریخی خود را برای توسعه بداند لارستان یگر تنها شهری به رنگ خاک نیست و جای جای آن رنگی از پیشرفت و تکنولوژی و علم و ثروت و کار مفید خواهد بود.

البته ذکر تمام فاکتورهای توسعه در تمام ابعاد آن در یک یادداشت کوتاه غیرممکن است اما شاید این شروع توجه به یک واجب فراموش شده در راه پیشرفت منطقه مان باشد…

به امید آن روز

از این نویسنده بخوانید:

بزرگی «لارستان» به تاریخ و هویت و فرهنگ آن است