نکاتی پیرامون نخستین مناظره ریاست جمهوری

انتشار در۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۶ ساعت ۱:۲۶ ق.ظ سرویس:مطلب شما 2 دیدگاه 75 بازدید

نکاتی پیرامون نخستین مناظره ریاست جمهوری

توضیح سایت آفتاب: یادداشت کوتاه زیر توسط یکی از مخاطبان سایت و بدون نام برای ما ارسال شده است. البته مطلب،تحلیلی کوتاه از مناظره اولِ کاندیداهای ریاست جمهوری است؛ هرچند حدود ده روز از آن مناظره گذشته، اما این یادداشت به خاطر احترام به این مخاطب عزیز (بدون تأیید محتوای نوشته زیر) و داغ بودن مباحث سیاسیِ اینچنینی در کشور، درج می‌شود:

بعد از چهارشنبه ۱۳ خرداد ۸۸ دیگر نمی شد مناظره را با خیال راحت و با نگاه آزاداندیشی و با شعار دانستن حق مردم است برگزار کرد. دیگر نمی شد مصلحت و ترس را از فرایند برنامه ریزی مناظرات حذف کرد. با این نگاه چالشی با نام ضبط استدیویی مباحث و یا پخش زنده مناظرات به وجود آمد و با وجود مخالفت تمامی نامزدها و مردم، چند روزی تصمیم بر زنده نبودن مناظره گرفته شد.

عصر جمعه ۸ اردیبهشت، در ساعت ۱۶:۳۰ اولین مناظره انتخاباتی با رویکرد اجتماعی آغاز شد. بدسلیقگی در انتخاب این ساعت شمار بیندگان را خواسته یا ناخواسته کاهش داد. همه چیز برای یک نمایش بی دردسر آماده بود، جز نبوغ و بیخردی برخی از نامزدهای ریاست جمهوری!

بعدازظهر بهاری مناظره به شیوه داربی های بی خاصیت پایتخت ایران صفر-صفر و کسل کننده در حال پیگیری بود و ترس باخت و گل خوردن توان حمله و گل زدن را از همه ربوده و قناعت به کسب یک امتیاز سکوتی سنگین را ایجاد کرده بود. در این میان سؤالات خنثی و کلیشه ایِ رسانه و نوع چینش و مکانیسم مناظره در این سردی نقشی مؤثر ایفا می کرد.

جناب قالیباف پس از دو تلاش ناموفق در عرصه ریاست قوه مجریه و با پیش بینی شکست محتمل ۱۷ بر صفر در انتخابات شوراها! که تیم فوتبال مالدیو را در آن سالها را در ذهن تداعی می کند، همه چیز را بر باد رفته می دید و برای برنده شدن در مناظره رویکرد تخریبی و تهاجمی را انتخاب کرد و این خود موجب باز شدن یخ بازی شد.

حجت الاسلام رئیسی با توجه به سمت تولیت آستان قدس رضوی، نمی تواند یا نمی خواهد وارد بی اخلاقی ها و تهمت زدن های رایج در این گونه از انتخابات شود و این خود موجب کاهش جذابیت مباحث مطرح شده توسط ایشان و در نتیجه از دست دادن قشری تصمیم نگرفته در جامعه می شود. البته نبودن برنامه ای مدون و علمی برای اداره کشور توسط حجت الاسلام مشهود بود.

آقایان هاشمی طبا و میرسلیم در دقایقی از مناظره حرف های منطقی و علمی را مطرح می کردند لیکن با توجه به باور قلبی هر دو مبنی بر شانس نداشتن در رقابت انتخاباتی چندان جریان مناظره را جدی نگرفته بودند و درصدد نشان دادن خود به عنوان چهره ای مقبول به جامعه بودند.

آنچه به عنوان پایان یادداشت قابل توجه است تفاوت مدیران پرورش یافته در مکتب مرحوم هاشمی رفسنجانی با سایر مدیران هست. علاوه بر تفاوت سطح عملکردی، به ماندگاری در عرصه سیاست و ادبیات آنها توجه کنید! دکتر روحانی و دکتر جهانگیری تنها دو نمونه برای بسط این موضوع اند و ببینید کنار گذاشتن این مدیران در دوره هشت ساله کذایی چه هزینه ای را به کشور تحمیل کرد.