راه دشوار روحانی

راه دشوار روحانی

احمد حسینی: به نظر می‌رسد که رقبای روحانی هنوز فضای عمومی کشور را در همان حال و هوای انتخاباتی و مناظرات می‌خواهند و حاضر نیستند به این سادگی رای منفی مردم به خودشان را بپذیرند و با کسی که درصد بالاتری از اعتماد ملت را بدست آورده دست همکاری و دوستی بدهند.دلایل و نشانه‌های فراوانی وجود دارد که این واقعیت را ثابت می‌کند،از تعابیر جدیدی مثل تشکیل دولت سایه گرفته تا سازماندهی بقول خودشان جنگ نرم برای جبران کاستی‌های حوزه فرهنگ. محافل و رسانه‌هایی حتی به صراحت از رسالت خود برای صیانت از آرمان‌های انقلاب! در برابر دولتی که احتمال می‌دهند به راه دیگری برود سخن می‌گویند و در این راه از همان آغاز تبلیغات انتخاباتی و مناظرات به روشنی سیاست دو قطبی کردن کشور را با تعابیری مثل چهاردرصدی‌ها، آرای حلال و حرام، انقلابی و غیر انقلابی و امثال این تعابیر شروع کردند.این‌ها و دلایل متعدد دیگری که این روزها مصادیق آنرا در فضای حقیقی و مجازی مشاهده می‌نماییم، به آقای روحانی پیام می‌دهد که راه دشواری پیش رو دارد و با جریانی مواجه است که نه تنها از تبریک گفتن و همراهی با او دریغ دارد بلکه صریحا می‌گوید او در این راه تنهاست گویا وظیفه آنها فقط کنار گود نشستن و لنگش کن گفتن است! درشت گویی و اهانت‌ها و تحقیرهایی که در مناظرات وجود داشت اینک در اشکال متفاوتی بروز می‌کند، امری که برای هیچ رئیس‌جمهور دیگری سابقه نداشته است.

پر واضح است که ریشه این تفکر قبل از اینکه به شخص آقای روحانی برگردد، به دردسرهای حضور مردم برای آقایان مربوط می‌شود و اینکه می‌بینند هرگاه ساز و کار انتخابی در برابر خواست نهادهای انتصابی قرار می‌گیرد نتیجه به ضرر آنها تمام می‌شود و تکرار پی در پی این آزمون برای مخالفان، مشکلی بزرگ ایجاد کرده است، از طرفی حضور حداکثری مردم ضامن ثبات و اقتدار نظام اسلامی است و از طرف دیگر نتیجه این حضور محروم کردن اقتدارگرایان عرصه سیاست از دستیابی به ارکان قدرت شده است و اینک در میان این درماندگی و تناقض که با تغییر نسل‌ها قوی‌تر می‌گردد به دنبال راهکارهای جدیدی هستند که حالا که نمی‌توان با رای مردم به هدف رسید پس باید کاری کرد تا انتخاب آنها زیر سوال برود و البته این محاسبه نیز از بیخ و بُن غلط است چون دوران من دستور می‌دهم و تو تسلیم باش! خیلی وقت است سپری شده و آنچه مشاهده می‌شود، برجسته شدن آن اصل قانون اساسی است که امور کشور را از طریق اتکا به آرای عمومی تعیین می‌نماید. این بخش پایان می‌یابد با این نتیجه گیری که اگر معمار کبیر انقلاب از جمهوری اسلامی نه یک کلمه کم و نه یک کلمه زیاد سخن گفت و میزان را رای مردم دانست، به افق دوردست نظام اسلامی می‌نگریست و اگر در سال‌های اخیر امثال مرحوم هاشمی مظلوم اینگونه در سختی و فشار روزگار گذراندند برای دفاع از همان تفکر مردم مدارانه و مقابله جدی با نشانه‌های بروز هر گونه تفکر قیم مآبانه بود. زیرا سیره و روش زندگی آنان حرکت در مسیر آزادگی و مردانگی بود که چهره درخشان شب‌های قدر امیرمؤمنان علی (ع) به آنان آموخته بود،مکتبی که به توصیه مولای متقیان، مردانه نیم خورده دیگران یعنی این دنیای دون و زرق و برق‌های فریبنده آنرا به اهلش وا گذاشت. و این ایام برای همه مسئولان و زمامداران فرصت مغتنمی است که در پرتو روزه‌داری انسان ساز و این صافی روح و اندیشه، بیشتر فکر کنند که عملکردشان تا چه حد به روش‌های حکومتی آن امام همام در اخلاق و در عمل شباهت دارد؟ دشواری‌های پیش روی آقای روحانی را در فرصت دیگر پی می‌گیریم و از خداوند متعال در این ایام پر برکت عاقبت خیر و یک تحول عمیق روحی و دوام این نظام مردم سالارانه دینی را خواستاریم.