تشکل‌های دانشجویی در یک دهه اخیر منفعل شده‌اند/ عده‌ای درتلاش هستند ۱۶ آذر را تحریف و امپریالیسم را بَزَک کنند

انتشار در6 دسامبر 2020 ساعت 6:31 ب.ظ سرویس:عناوین اصلی بدون دیدگاه 167 بازدید

روز دانشجو در لارستان(۶)

رئیس دانشگاه آزاد لارستان:

تشکل‌های دانشجویی در یک دهه اخیر منفعل شده‌اند/ عده‌ای درتلاش هستند ۱۶ آذر را تحریف و امپریالیسم را بَزَک کنند

زینب دلام/ آفتاب لارستان: هر ساله به مناسبت ۱۶ آذر، روز دانشجو، برنامه های مختلفی برای بزرگداشت مقام دانشجو در دانشگاه های سراسر کشور و از جمله لار برگزار می شود. در واقع، این روز، به یاد سه دانشجوی دانشگاه تهران که در اعتراض به دیدار رسمی «ریچارد نیکسون»، عامل کودتای ۲۸ مرداد، در ۱۶ آذر سال ۱۳۳۲ یعنی چهار ماه پس از کودتای ۲۸ مرداد و برکناری دولت قانونی دکتر مصدق کشته شدند، گرامی داشته می‌شود.

پس از انقلاب، این روز از اهمیت تاریخی ویژه ای در ایران برخوردار است و هر ساله، دانشجویان در این روز دیدگاه‌های سیاسی خود را مطرح می‌کنند. دانشگاه های لارستان نیز همگام با سایر دانشگاه های کشور برنامه های مختلفی برای گرامی داشت این روز برگزار می کنند، اما یکی از انتقاداتی که به این برنامه ها وارد است این است که بیشتر جنبه ی جشن و شادی دارد و از ماهیت واقعی خود دور شده است.

برخلاف بسیاری از دانشگاه های کشور که دارای تشکلات دانشجویی با دیدگاه های مختلف سیاسی هستند در لار چنین چیزی کمتر به چشم می خورد، جای خالی مناظره های سیاسی، کرسی های آزاداندیشی، نشریات دانشجویی، انجمن های اسلامی دانشجویان و شوراهای صنفی در اغلب دانشگاه های لار همچنان حس می شود که این مهم تلاش و همت مسئولان و دست اندرکاران فرهنگی دانشگاه ها را می طلبد.

برای آشنایی بیشتر با دانشگاه های لارستان و یافتن پاسخی برای چرایی کم رنگ بودن برنامه های روز دانشجو، به سراغ روسای این دانشگاه ها رفته ایم. دکتر «مهدی زارع» رئیس دانشگاه آزاد اسلامی لارستان در گفت و گویی که با ما انجام داده به بسیاری از این سوالات پاسخ داده است که در ادامه می خوانید:

***

مختصری در مورد خود بفرمایید، سن، تحصیلات، زادگاه، رشته تحصیلی، دانشگاه و دیدگاه سیاسی…

مهدی زارع، ۴۲ ساله، دارای دکترای روابط بین الملل، استادیار پایه ۱۵ و متولد جویم از بخش‌های لارستان هستم. دوران دبیرستان را در «دبیرستان نمونه دولتی شهید نصیری» لار سپری کردم و دیپلم تجربی گرفتم، لیسانس مترجمی زبان انگلیسی و فقه و حقوق دارم، مدرک فوق لیسانس و دکتری ام هم در رشته روابط بین الملل از دانشگاه تهران است.

قبل از دوره ی ریاستم، چندین سال، پژوهشگر برتر شهرستان بودم، همچنین به زبان های انگلیسی و عربی نیز تسلط دارم.

از نظر سیاسی معتقد هستم که باید آرمان ها، ارزش ها و یک سری اصول بنیادین و حقیقی را در زندگی سیاسی مان به رسمیت بشناسیم، اما این موضوع به هیچ عنوان به منزله دگم اندیشی، جزم گرایی و عدم توجه به تحولات و پویایی و اصلاح امور نیست؛ به عبارت دیگر، معتقدم که نظام اسلامی اگر پوسته خودش را براساس مقتضیات زمان تغییر ندهد دچار فرسایش خواهد شد، اما هسته نظام اسلامی که بر محوریت ولایت و ارزش های الهی و دستورات شارع مقدس است باید حفظ شود و کوتاه آمدن در این زمینه را نه به صلاح ساختار سیاسی و نه به صلاح امنیت ملی و حتی تمامیت ارضی کشور می دانم؛ به همین دلیل، در این زمینه سعی کرده ام که در مسائل اصولی مخاطبانم را به سمت توجه به اصول بدیهی و اساسی انقلاب و اسلام هدایت کنم و در زمینه های مسائل شکلی و مسائلی که نیاز به اصلاح امور و تغییر اجتناب ناپذیر است، توجه مخاطبان را به این موضوع نیز جلب کنم.

چه شد که به ریاست این دانشگاه رسیدید و چرا دیگر دانشگاه ها خیر؟

من قبلا هم سابقه ریاست دانشگاه را داشتم، در سال ۱۳۸۸ یعنی در ۳۱ سالگی به ریاست دانشگاه آزاد اسلامی بستک استان هرمزگان رسیدم، البته مامور بودم چون عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد لارستان هستم و در آنجا به صورت ماموریت فعالیت هایی انجام دادم و بعد هم دوباره با اتمام ماموریت به واحد لارستان برگشتم.

امکان عضویت در هیئت علمی دانشگاه های بزرگتر برای من فراهم بود، من در دوره ارشد رتبه اول بودم و در آزمون دکتری روابط بین الملل رتبه یک کشوری بودم و امکان اینکه جذب دانشگاه هایی همچون تهران، شیراز و مراکز استان ها شوم برایم فراهم بود، اما به دلایل اجتماعی، شخصی و خانوادگی و عِرقی که برای من وجود داشت، دانشگاه آزاد اسلامی لارستان را انتخاب کردم و در این دانشگاه فعالیت های زیاد فرهنگی و اجتماعی داشتم؛ از سال ۱۳۸۸ به عنوان مسئول بسیج اساتید دانشگاه فعالیت کردم، از سال ۱۳۹۲ تا قبل از انتصابم به ریاست دانشگاه، مدیر گروه حقوق و علوم سیاسی بودم، مسئولیت معاونت پژوهشی دانشگاه را بر عهده داشتم و بعد هم براساس طی کردن پله های ارتقای اداری به عنوان یکی از گزینه های ریاست دانشگاه معرفی شدم، هرچند که در ابتدا چندین بار اسم من مطرح شد، اما استقبال نکردم ولی در نهایت شرایط به گونه ای شد که به عنوان رئیس دانشگاه انتخاب شدم.

تعداد دانشجویان و رشته های دانشگاه آزاد اسلامی لارستان، درصد دانشجویان بومی و غیربومی و درصد دختران و پسران به چه صورت است؟

دانشگاه آزاد اسلامی لارستان به عنوان دانشگاه مادر در جنوب فارس به شمار می رود که بیشترین تعداد  مراکز را دارد (دانشگاه آزاد اسلامی گراش، خنج، اوز و بخش های جویم و بیرم زیر مجموعه و از مراکز و شعبه های ما هستند).

با احتساب این دانشگاه ها، بیشتر از ۳۵۰۰ دانشجو داریم و در مقاطع تحصیلات تکمیلی فقط در دانشگاه مادر یعنی لار بیش از ۲۰ رشته کارشناسی ارشد و دو رشته دکتری دایر شده است، در مقطع کارشناسی هم بیشتر از ۶۰ رشته در واحد و مراکز ما وجود دارد.

در سال های اخیر، تعداد دانشجویان بومی بیشتر شده است، بیشتر دانشجویان، ساکن لار و روستاها و شهرهای اطراف لارستان هستند، فقط در مقاطع تحصیلات تکمیلی و دکتری و برخی از رشته های ارشد دانشجویان غیربومی داریم ولی در مقطع کاردانی و کارشناسی، بیشتر دانشجویان ما بومی هستند.

در مورد اینکه تعداد دختران و پسران دانشجو به چه میزان است باید گفت که در رشته های مختلف، متفاوت است و درصد مشخصی ندارد، در رشته های فنی و مهندسی دانشجویان پسر بیشتر هستند و در برخی از رشته ها همچون پرستاری، دانشجویان دختر بیشتر هستند، در رشته مامایی هم کاملا دختران هستند؛ اما در مجموع تعداد دختران و پسران از نظر درصدی نزدیک به هم هستند.

آیا تاکنون مراسم ۱۶ آذر در دانشگاه آزاد اسلامی لارستان برگزار شده؟ کم و کیف این مراسم چگونه بوده است؟

بله، قطعا در سال های گذشته مراسم های متعددی داشتیم، ازجمله تریبون های آزاد، دعوت از برخی از شخصیت های مهم سیاسی و اجتماعی و چهره های مطرح مذهبی، اما مهم ترین برنامه سالیانه ۱۶ آذر ما، برنامه ی «قرآن و دانشجو» بود که با حضور تعداد زیاد و قابل ملاحظه دانشجویان و شهروندان لارستانی در امامزاده میرعلی ابن الحسین (ع) لارستان برگزار می شد و هرساله پذیرای مسئولان استانی و شهرستانی بودیم که امسال متاسفانه به دلیل شیوع کرونا و تاکید بر عدم اجتماع از فیض این برنامه محروم شدیم اما در مجموع، برنامه های ۱۶ آذر دانشگاه آزاد لارستان در چندسال اخیر برنامه های جذاب و خوبی بوده است و سعی شده است که برنامه های ۱۶ آذر، برنامه های ریشه ای باشند.

برخی فکر می کنند که ۱۶ آذر برنامه ای است که دانشجویان باید فقط خوشحال شوند و ذوق کنند، این خیلی خوب است اما فقط این نیست، ۱۶ آذر یکی از روزهای مهم تاریخ ایران است، تعدادی از دانشجویان دانشگاه تهران (شهیدان بزرگ نیا، شریعت رضوی و قندچی) در انتقاد و اعتراض به سفر معاون رئیس جمهور آمریکا به شهادت رسیدند و نگاهی ضدامپریالیستی و ضداستکباری را به جامعه علمی و دانشگاهی تزریق کردند. ما باید مفهوم این روز را زنده نگه داریم نه اینکه مراسمی برگزار شود و صرفا به یک شور و شوق و احساسات سطحی سپری شود و این موضوع فکر نمی کنم خیلی زیبا و مهم باشد، هرچند که دانشجویان به یک سری برنامه های شاد و مهیج نیاز دارند اما این موضوع نباید به این معنا باشد که از عمق مسائل بنیادین غافل شویم.

امسال هم مراسم و برنامه ای به مناسبت روز دانشجو دارید یا خیر؟

امسال برنامه هایی را در فضای مجازی خواهیم داشت، با دانشجویان از طریق نرم افزارهای مشخص ارتباط برقرار خواهیم کرد و سعی می کنیم که دانشجویان از طریق فضای مجازی در جریان یک سری مطالب قرار بگیرند و از نظرات برخی از کارشناسان استفاده کنند، اما متاسفانه برنامه ای که در آن جمع دانشجویان را به صورت حضوری داشته باشیم برای ما فراهم نیست، به ویژه در این هفته که محدودیت های کرونایی در شهرهای قرمز و نارنجی بیشتر شده و دست ما هم بسته است.

در لارستان تاکنون به ندرت مراسمی مناسب و متناسب با ۱۶ آذر در دانشگاه ها برگزار شده است، موافقید؟ دلیل آن را چه می دانید؟

در سوالات قبلی پاسخ دادم، خیر، ما برنامه های ۱۶ آذر را داشتیم و برگزار کردیم، من موافق نیستم که به ندرت برنامه برگزار شده است، به علاوه اینکه اگر برنامه ای باشد که شادی های زودگذر و مفرح باشد می تواند در هرموقع سال برگزار شود، الزاما هم نیازی نیست که در ۱۶ آذر باشد، اما اگر منظور این باشد که دانشجویان به صورت ریشه ای بتوانند مباحث سیاسی و عمیق را درک کنند خیلی خوب است، همچنین رهبر انقلاب تاکید دارند که تاریخ نباید تحریف شود؛ متاسفانه، برخی از جریان ها و گروه های سیاسی که بیشتر هم از خارج از کشور هدایت می شدند سعی داشتند که جامعه را به سمتی بکشانند که ۱۶ آذر را تحریف کنند و ۱۶ آذری که نماد ضدامپریالیستی بود را به سمتی بکشانند که امپریالیست بزک شود و ماهیت قدرت در عرصه روابط بین الملل و نظام سلطه به گونه ای که باید تعریف شود تعریف نشود.

من خودم به عنوان کارشناس روابط بین الملل و شخصی که تحصیلاتم در این رشته است معتقدم که اگر ما با نگاه رئالیستی به موضوع نگاه کنیم و جامعه را از خطرات توطئه های واقعی آگاه کنیم، نه اینکه ما دچار توهم و توطئه باشیم بلکه به عنوان توطئه های واقعی ای که برای تشکیل خاورمیانه ی بزرگ در منطقه خاورمیانه شکل می گیرد، در بسیاری از مواقع، دیگر دنیای لیبرال و سرمایه داری را بزک نمی کنیم.

من معتقدم که برنامه های ۱۶ آذر باید برنامه های ماهیتی و ریشه ای باشند، البته در کنار آن، باید حقوق دانشجویان را نیز لحاظ کنیم.

یکی از کارهایی که می توانیم انجام دهیم و دو سال پیش نیز انجام دادیم، برنامه ی «تریبون آزاد» است، کرسی های آزاداندیشی که رهبر انقلاب تاکید کردند و بخشنامه آن نیز از طریق وزارت علوم و سازمان مرکزی دانشگاه ابلاغ شد و ما هم سعی کردیم در دانشکده های مختلف اجرا کنیم این بود که دانشجویان بتوانند اظهارنظر سیاسی کنند، نظرات شان را به راحتی مطرح کنند، فارغ از اینکه در چه جریان هایی هستند، فضا به سمتی کشیده نشود که جامعه پذیرای آن نباشد و تبعاتی از نظر اجتماعی یا فرهنگی برای منطقه داشته باشد، راحت یاد بگیرند که چگونه انتقاد کنند، هم انتقاد کنند و هم اینکه چگونه انتقاد کنند یعنی انتقاد کردن الزاما به این معنی نیست که هر بیانی و هر صحبتی شود، همه دنیا یک سری چارچوب ها و ارزش های اجتماعی دارند، اگر ما باید یاد بگیریم که ارزش های اجتماعی را حتی اگر منتقد آن هستیم به گونه ای نقد کنیم که فضا برای یک سری رفتارهای غیرخردمندانه تهییج نشود، خیلی می شود جامعه را رشد و حرکت داد تا همه ی گروه ها انتقادات شان را انجام دهند و همه طیف ها و سلایق بدون ترس و نگرانی مسائل را بیان کنند و در کنار رعایت ملاحظات، حرف هایشان را هم به صورت صریح مطرح کنند. حضرت علی (ع) در این مورد فرمودند: «جامعه ای به تقدس نمی رسد مگراینکه ضعیف حق خودش را از قوی بگیرد بدون لکنت زبان» یعنی جامعه ای که دیگران نمی توانند در آن انتقاد کنند، آن جامعه، جامعه مقدسی نیست.

کرسی های آزاداندیشی برای دانشجویان و کرسی های نظریه پردازی برای اساتید برای این است که هم انتقادات بیان شود و هم جامعه بتواند حرف هایش را بزند و هم اینکه یاد بگیریم که چگونه به زبان خوب حرف هایمان را بزنیم.

کلا چقدر با فعالیت تشکلات مستقل دانشجویی موافقید و چقدر از آن ها حمایت کرده اید؟

قطعا موافق هستم، من به شدت مدافع فعالیت های دانشجویی هستم، برخی مواقع، نگاه های محافظه کارانه در برخی از بدنه دانشگاه می بینم، اما همیشه سعی کرده ام که از تشکل های دانشجویی حمایت کنم چون تشکل های دانشجویی ما را وادار به پاسخگویی و حرکت می کنند. ممکن است در برخی مواقع دچار رخوت و سستی شویم، اما دانشجو فعال و بسیار باحوصله است و به دلیل اینکه در ابتدای راه زندگی هم است چندان درگیری ها و وابستگی های اجتماعی یا فردی ندارد و راحت تر حرفش را می زند، به همین علت می توانیم آن ها را با احترام به خودمان جذب کنیم، انتقادات شان را بشنویم و سعی کنیم مواردی که می توانیم را انجام دهیم و مواردی هم که نمی توانیم، دانشجو امکان اینکه شرایط را درک کند برایش میسر است یعنی دانشجو فهیم است، برخلاف برخی که فکر می کنند چون دانشجو در اوج احساسات است و چندان حرف های منطقی را نمی تواند بشنود و بیشتر هیجانی است، من معتقدم که اگر ما به صورت شفاف با دانشجویان صحبت کنیم دانشجو می پذیرد.

من از بسیاری از تشکلات دانشجویی حمایت کردم، اعضای برخی از آن ها با من دوست هستند یعنی نه به عنوان رئیس بلکه به عنوان یک دوست، مسائل شان را با من در میان می گذارند. الآن هم تشکل هایی هستند که در حوزه های مختلف از جمله حوزه فرهنگی، سیاسی و اجتماعی فعالیت می کنند و بسیار هم باعث افتخار است چون برخی از آن ها با دانشگاه های مطرح همکاری می کنند و ارتباطاتی برقرار کرده اند.

دلیل انفعال غالب تشکلات مستقل دانشجویی در دانشگاه آزاد لارستان را چه می دانید؟

من معتقد هستم که تشکل های اجتماعی و سیاسی و فرهنگی دانشگاه ها در یک دهه اخیر منفعل شدند یعنی در کل کشور، این رخوت در فعالیت های تشکل ها وجود دارد، دلیل آن را باید جامعه شناسان ریشه یابی کنند و نیاز به بررسی دقیق تر است که چرا تشکلات دانشجویی علاقه مندی ای برای فعالیت ندارند. من نگران این مسئله هستم که چرا دانشجویان ما و دانشجویان کل کشور چندان تحرکات قدیمی را ندارند، این موضوع، نقطه ضعفی برای سیستم آموزش عالی است و ربطی به دانشگاه آزاد لارستان یا شهرهای دیگر ندارد و یک نگرانی عمیق ملی است که این رخوت در بدنه ی دانشگاه ایجاد شده است.

خود شما در زمان دانشجویی عضوی از این تشکلات بودید یا خیر؟ چرا؟

بله، من به ویژه در دوران کارشناسی و تا حدی هم در دوران کارشناسی ارشد از فعال ترین دانشجویان دانشگاه بودم و در تشکل های فرهنگی و سیاسی و مجموعه بسیج و سایر مجموعه ها بسیار فعال بودم و چون در دانشگاه بزرگی هم تحصیل می کردم امکان ارتباط با مسئولان عالی کشور و کسانی که جزو مقامات عالی رتبه بودند و هستند از همان زمان فراهم شد، ما بسیاری از مسئولان در حد وزرا را برای پاسخگویی به دانشگاه دعوت می کردیم، در بسیاری از برنامه ها مجری بودم، تریبون آزاد می گذاشتیم، مسئولان صحبت می کردند و دانشجویان نیز انتقادات شان را مطرح می کردند.

من دوران کارشناسی ام را در اوج فعالیت های سیاسی کشور و هیجانات عجیبی که در دانشگاه حاکم بود گذراندم. من ورودی بهمن سال ۷۶ هستم که تا سال ۸۰ دوره کارشناسی ام را گذراندم و کسانی که در آن دوره بودند می دانند که آن دوره پرشورترین و هیجانی ترین دوره ی تاریخ دانشجویی کشور از نظر فعالیت های سیاسی و اجتماعی بعد از انقلاب بود و برخی از فعالیت ها هم ساختارشکن بود.

ما در آن دوران فعالیت های بسیار چشم گیری داشتیم، بسیار فعال بودیم و من هم به عنوان یکی از فعال ترین دانشجویان که در این زمینه برنامه ریز هم بودم کارم را پیش بردم.

عده ای معتقدند دانشگاه های لارستان در حقیقت مدارس بزرگ هستند و اثری از پویایی و فضای دانشگاهی در آن ها نیست! چقدر موافق این دیدگاه هستید؟

اینگونه نیست، اینکه دانشگاه ها در حقیقت مدارس بزرگ هستند را نقطه ضعف و حرف بدی نمی دانم اما اگر به نام انتقاد گفته می شود که هیچ فعالیتی در دانشگاه های مختلف لارستان صورت نمی گیرد و پویایی فرهنگی و سیاسی وجود ندارد باید گفت که در اینکه دانشگاه های کشور در ۱۰ سال اخیر خیلی رخوت زده شده است را قبول دارم اما اینکه فعالیت ها و پویایی های دانشگاه ها دیده نمی شود بحث دیگری است.

ما گروه های متنوع فرهنگی، ورزشی، اجتماعی و کارهای خودجوش جوانان در زمینه های مختلف (پخش کلیپ، تولید محتوا، رادیو رفاقت، گروه های ورزشی، کارهای پژوهشی، نقد ادبی، برگزاری جلسات متعدد اجتماعی) داریم و بسیاری از مسائل وجود دارد که انجام می شود و ممکن است برخی از بیرون متوجه آن نباشند.

من معتقدم که برخی از انتقادات وارد است و فضای دانشگاه شاید از نظر فعالیت های فرهنگی فضای خوبی نباشد اما اینکه فکر کنیم هیچ فعالیتی صورت نمی گیرد را قبول ندارم، با نگاه ایده آل می گویم چیزی که من می خواهم نیست، مگرنه در حالت عادی و از دیدگاه کلی بسیاری از فعالیت ها انجام می شود و دانشجویان نیز مشتاق هستند در قالب انجمن های علمی و فرهنگی کارهایشان را پیش ببرند.

در پایان، از همه شما که در سایت آفتاب لارستان امکان مصاحبه را برای من فراهم کردید تشکر می کنم؛ هرگونه ارشاد و راهنمایی ای که بتواند کمکم کند بی صبرانه و باولع زیاد تقاضا می کنم و می شنوم و امیدوارم که بتوانم عمل کنم.

این نکته را هم بیان کنم که در شرایط کرونایی تعداد دانشجویان سراسر کشور در دانشگاه آزاد کاهش چشم گیری داشته است، اما خوشبختانه به دلیل ظرفیت های اجتماعی تعداد دانشجویان دانشگاه آزاد لارستان ریزش پیدا نکرده است و امسال تعدا زیادی دانشجو جذب این دانشگاه شدند و این نشان دهنده این است که دانشگاه آزاد لارستان پویا و فعال است و کار را به بهترین نحو ممکن و با تلاش همکاران مان پیش می بریم.

مطالب مرتبط:

روز دانشجو در لارستان(۱)/ گفت و گو با «فرشاد برگ‌ریزان» دبیر شورای صنفی دانشجویان دانشکده علوم پزشکی لارستان

روز دانشجو در لارستان(۲)/ گفت و گو با «زهرا امیدبخش» دبیر شورای دبیران کانون‌های فرهنگی و هنری دانشگاه دولتی لار

روز دانشجو در لارستان(۳)/ گفت و گو با «محسن روانشید» دبیر انجمن تئاتر دانشگاه آزاد اسلامی لارستان

روز دانشجو در لارستان(۴)/ گفت و گو با دکتر «بهزاد رضایی» رئیس دانشکده علوم پزشکی لارستان

روز دانشجو در لارستان(۵)/ گفت و گو با دکتر «علی طاهری» رئیس دانشگاه دولتی لارستان