کابینه دوازدهم و چالش «اَبَر بحران» های کشور

انتشار در۱۶ شهریور ۱۳۹۶ ساعت ۱:۰۰ ق.ظ سرویس:مطلب شما بدون دیدگاه 8 بازدید

کابینه دوازدهم و چالش «اَبَر بحران» های کشور

کرامت الله بلوچی: باهمه شورونشاط بوجود آمده در کشور پیرامون انتخاب کابینه جدید و با تمامی انتظارات منطقی و بیجا…! و با همه اضطراب و نگرانی ها (که در برخی موارد نیز به کابوسی برای جمعی از متوقعین غیرمنطقی در این روزها تبدیل شده بود) کابینه دوازدهم نیز بشکل و روال دولت‌های پیشین بسته و به تمامی گمانه‌ زنی‌ها پایان داده شد.

کابینه ای که توسط ریاست محترم جمهور و از جنس مردان…! انتخاب و برای اخذ رای اعتماد به مجلس شورای اسلامی معرفی تا نمایندگان مردم نیز با صلاحدید کشور (و برخی نیز به صواب دید خودشان!) آنان را جهت حضور در ساختمان پاستور؛رد یا تایید نهایی نمایند کابینه ای که دقیقاً برعکس تمامی انتظارات و گمانه زنی های مرسوم معرفی و بالتبع همين مورد عموماً نيز از مجلس رأی اعتماد گرفتند!

موضوعی که شاید تا این حد در سابقه آن نیز  وجود نداشته است و به همین لحاظ نیز با ده ها سوال بی‌پاسخ حداقل برای کارشناسان مربوطه همراه بوده و هست. هر چند قصد نگارنده پرداختن به موضوعی اساسی و بسیار مهمتر از حواشی انتخاب کابینه و رای اعتماد به آنان می باشد. اما حقیقتا از برخی اتفاقات پیش آمده در این دوره که تا حد زیادی آن را از دوره های قبل متمایز و متفاوت می‌سازد نمی‌توان بدون هیچ گونه توضیحی گذشت و همچنان که در مطالب قبلی به برخی از آنها اشاره گردید در این بخش نیز به طور اجمال به آنها نگاهی خواهیم داشت بویژه موضوعاتی که علیرغم تبلیغات گسترده بخصوص در ایام انتخابات به هیچ وجه در چینش کابینه ی جدید ملحوظ نظر قرار نگرفت. از جمله انتخاب وزیران زن در کابینه…! که ریاست جمهور به جمله کوتاه(خواستم اما نشد) بسنده نمود! و یا انتخاب وزیرانی از اقلیت های مذهبی که هیچ گاه اشاره ای هرچند کوتاه نیز به آن نگردید! و یا لزوم توجه به جوان گرایی که بنظر رسید تنها با انتخاب جهرمی جوان (اما پر از حرف و حدیث که تا هنوز هم نقدهایی پیرامون ایشان مطرح است) به تمامی سلایق و علایق جوانان و در خواست های آنان توجه گردیده است. و یا مشارکت و بکار‌گیری گروه‌های سیاسی اجتماعی بخصوص با عقبه حمایتی فراکسیون های قوی و جان داری همچون…! که بی طرف خود را با عدم رای اعتماد به بیطرف اصلاح‌طلب وزیر پیشنهادی نیرو عملا نشان دادند.

هرچند در این مورد برخی از تحلیلگران این را نشان از عدم قدرت کافی و نبود وحدت و انسجام اعضای فراکسیون ها و برخی دیگر نیز حاصل مذاکرات و یا در اصل معاملات پشت پرده! دانسته اند!

البته برخی از نمایندگان مجلس نیز عدم اعتماد شان ر اخارج از مسایل سیاسی و جناحی…! و صرفا عدم تعامل وزیر پیشنهادی با نمایندگان بخصوص درحوزه ی آب! ارزیابی نموده اند.

البته سوگند معنادار ریاست جمهور مبنی بر اینکه افرادی توانمندتر از وزیران معرفی شده در کشور وجود نداشتند! و در ادامه نیز ازطرف هیچ فرد و گروهی جهت معرفی کابینه تحت فشار نبوده اند…! نیز در جای خود قابل تأمل وتحلیل و بررسی است هرچند اگر این سخنان رئیس ‌جمهور محترم را با حسن نیت بپذیریم اساساً ادامه هر گونه بحث در این خصوص منتفی است اما جدای از موضوعات فوق الذکر در روز رای اعتماد موضوعاتی طنزگونه در مجلس اتفاق افتاد که ذکر آنها نیز خالی از لطف نمی باشد.

از جمله پرداختن به گلابی در مجلس توسط یکی از نمایندگان محترم که تحلیل‌های عجیبی را به ذهن متبادر نمود و ثبت نام قریب ۱۴۵ نفر از نمایندگان جهت دفاع از برنامه‌های مهندس بی طرف تا ساعاتی قبل از رای گیری لیکن ثبت  حدود۱۴۰رای مثبت به نام وی که نشان دادن گلابی به مردم در مجلس را بسیار پررنگ تر از ادعای نماینده مورد نظر می نمود…!  تا وزیرانی که تا روز قبل از رای اعتماد؛ عموم تحلیل گران وحتی بسیاری از عوام بر عدم رأی آوری آنان اعتقاد داشته و یا در خوشبینانه‌ترین حالت آنان را وزیرانی با حداقل‌ رای مثبت می دانستند اما در کمال تعجب ودر عین ناباوری همگان؛ اتفاقاً همین افراد با کسب بیشترین آراء مثبت در بین ۵/۶ وزیر پیشنهادی اول کابینه از لحاظ بیشترین رای موافق قرار داشتند و موارد دیگری که از حوصله این بحث خارج است.

اما همه ی انها به نوعی نشان از بررسی‌های پشت پرده در رای اعتماد به وزیران و همچنین قدرت فوق العاده ی نفوذ و لابی برخی از افراد متنفذ و پرقدرت در مجلس(که قدرت نفوذ شان حتی از فراکسیون های مهم نیز بیشتر است)دارد. افرادی که به راحتی قادرند تنها در مقیاس ساعت و روز این چنین در انتخاب یا عدم انتخاب وزیران کابینه نقشی بی‌بدیل ایفا نمایند…! که البته برای این مورد نیز تحلیل های فراوانی وجود دارد (که احتمالاً در فرصت های آتی به آن خواهیم پرداخت) هر چند به جز موارد فوق الذکر شاید بتوان یکی از دلایل چنین انتخابی از طرف ریاست جمهور را اندکی تغییر موضع سیاسی شان در آخرین روزهای معرفی کابینه و رویکرد و بازگشت به اصالت فکری عمیق خودشان (که به سال‌های دور باز می‌گردد) دانست تا جایی که برخی از واژه ی روحانی پساانتخابات یاد نموده اند هرچند مصاحبه رئیس دفتر جدید ایشان جناب واعظی نیز این شائبه را پررنگ‌تر نموده است و تحلیل‌های متعدد دیگر که بدون شک این کابینه را متمایز از سایر کابینه‌ های قبلی نموده است البته تعبیه مسیری از طریق انتخاب این کابینه که ترسیم و طراحی انتخابات ۱۴۰۰ را در پی خواهد داشت نیز یکی دیگر از مباحث مطرح در روزهای گذشته می باشد.

علی ایحال هرچه بود معرفی و انتخاب کابینه دوازدهم نیز همانند انتخابات ریاست جمهوری این دوره با همه کمی و کاستی های خود باتمام والبته که بسر انجام رسید و اگرچه کما فی سابق اعتقاد داریم برای پیشرفت کشور و پیشبرداهداف عالیه آن راهی جز حمایت از دولت و کابینه تحت امر وجود نداردوهمچنان بایستی دولت برامده ازارائ عمومی مردم را حمایت نمود اما مهمتر از همه موارد مذکور لزوم پرداختن به معضلات فعلی کشور است که بواقع مجری رفع این نابسامانی‌ها نیز قوه اجرایی(کابینه مورد نظر)خواهد بود و امروز که نتیجه ماهها تبلیغات؛ مناظره های چالش بر انگیز انتخاباتی و نهایتاً معرفی کابینه ورای اعتماد منجر به؛بکارگیری افرادی برای مسئولیت‌ها و ماموریت های محوله جهت پیشبرد امور وسوق بسوی توسعه و تعالی کشور گردیده است این سوال اساسی پیش می آید که آیا کابینه جدید قادر به حل ابر بحران های کشوری می باشد؟

ابر بحران‌هایی که به اذعان متخصصین مربوطه هر یک از آنها به تنهایی می توانند کشوری را تا مرز نابودی پیش برده سیستمی را متوقف و دولتی را ساقط نمایند. هرچند به لطف برخی مدیران تصمیم ساز مشکلات فعلی کشورمان چه دربعد اجرا و چه در بعد ساختاری(که به حوزه‌های قانونگذاری و نظارت نیز مربوط می‌شود) بسیار عدیده است اما باعتقاد آگاهان اجتماعی تقریبا در برخی موارد کشور با بحران جدی روبروست که در تقسیم بندی های معمول مهم ترین کانونهای بحران که از آنها با عنوان ابر بحران یاد شده است عبارتند از حوزه آب..! محیط زیست  اشتغال…! صندوق های بازنشستگی و تامین اجتماعی، تورم و رکود تورمی (اقتصاد) کاهش تولید… صادرات ناچیز در مقابل انبوه واردات وتعدد فارغ التحصیلان جویای کار و…که پیرامون هر کدام می‌توان ساعت‌ها مطلب تخصصی ارائه نمود لاکن بلحاظ اختصار از ذکر آنها خودداری نموده و در پایان بار دیگر به این مهم توجه می نماییم که آیا کابینه دوازدهم قادر به حل این ابر بحران‌های کشوری می باشد؟ ابر بحران‌هایی که هریک بتنهایی می توانند کشوری را تا مرز نابودی و… پیش برند.