انتقام گیری مخالفان دولت و ضرورت صبر «روحانی»

انتشار در۱۵ تیر ۱۳۹۶ ساعت ۱۰:۵۳ ق.ظ سرویس:مطلب شما یک دیدگاه 50 بازدید

انتقام گیری مخالفان دولت و ضرورت صبر «روحانی»

کرامت الله بلوچی: از شروع بکار دولت یازدهم و رویکرد رئیس آن (شیخ تدبیر) به عقلانیت؛ منطق و تدبیر توام با امید که از عوامل موفقیت کشور در بخش ‌های مختلف و در عرصه داخلی و خارجی محسوب می گردد و با توجه به اینکه لازمه دست یابی به این مهم نیز جذب حداکثری نیروها و مدیران وفادار به ایران و اسلام و انقلاب بنظر می رسید و ایشان به صراحت و روشنی در جلسه تنفیذ حکم ریاست جمهوریشان بیان داشتند که:

بگذاریم شایستگان به کشور خدمت کنند! بگذاریم اسلام با چهره رحمانی اش؛ انقلاب با چهره عقلانی اش و… بگذاریم..

نقدهای فراوانی پیرامون این دولت نیز آغاز گردید که البته نفس انتقادات مسبوق به سابقه بوده و چنانچه با دیده انصاف بنگریم! هیچکدام از دولت ‌های بعد از انقلاب از تیر و تیغ تیز انتقادات در امان نبوده اند. هرچند انتقاد فی نفسه به عنوان یکی از معیارهای پیشرفت و تعالی جامعه رو به‌ رشد حق همه است اما هیچ کسی حق هتاکی و بی‌حرمتی به احدی را نداشته و ندارد تا چه رسد به رئیس جمهور کشور که رئیس جمهور همه مردم بوده و شرعا؛ قانونا و عرفا حفظ حرمت و شان وجایگاه وی بر همه لازم است.

به خصوص که دارای جایگاهی رفیع با ۲۴ میلیون رای می باشد! به این معنی که غالب جمعیت کشور به ایشان اعتماد نموده و وی را جهت راهبردی ترین تصمیمات اجرایی کشور برای مدت چهار سال انتخاب نموده اند.

«انتقاد» و انتقاد سازنده توام با ارائه راهکارهای قابل اجرا و منطقی که اتفاقا باعث پویایی و تلاش بیشتر ایشان وتیم همراه شان گردیده و عموم مردم از آن منتفع خواهند شد نه «انتقام» که بدون شک چوب لای چرخ دولت و سنگ در مسیر اقدامات ایشان و همکارانشان گردیده و به موازات آن نیزعامه مردم رنج آن را خواهند برد.

این مقدمه ای است مجمل بر رفتارهای ناشایست و بدور از شأن یک شهروند عادی و معمولی! که متاسفانه از ماه ها قبل از شروع کارزار انتخاباتی علیه رییس جمهور محترم شروع و در ایام تبلیغات انتخاباتی  و بویژه درجریان مناظرات مربوطه به اوج خود رسید که به اعتقاد بسیاری از تحلیل گران اجتماعی در آن زمان نیز زیبنده رییس جمهور ایران! نبود.

هرچند برخی از آگاهان اجتماعی اظهار امیدواری نموده بودند پس از اتمام انتخابات این حجم از تبلیغات منفی و مسموم فروکش نموده و فضای اجتماعی کشور در مسیری غیر احساسی (عقلانی) روند معقول و معمولی خود را طی نماید اما اینگونه نشد و بنظر می رسد همچنان فضای مناظرات انتخاباتی(اما به شکلی جدید!) بر موضوعات حکمفرماست! آن هم در وضعیت فعلی که کشور ما چه در معادلات و مناسبات خارجی خود و چه در مباحث داخلی دچار پیچیدگی های خاصی در موضوعات گردیده است و بیش از هر زمانی به آرامش؛ وحدت اجتماعی و تقویت بنیانهای اساسی بخصوص قوای خود نیازمند است و بدین علت نگارنده در سه مکتوب جداگانه با محوریت: «اخلاق را دور نزنیم»  قبلاً نیز بدان پرداخته است. اما به نظر می‌رسد برخی افراد به هیچ عنوان حاضر نیستند از خر مرادشان پیاده و مسیر دوستی؛ حسن تفاهم؛ گذشت (که به شادی همه ملت برمی گردد) را طی نمایند و در صورت وجود کاستی‌ها و نارسایی هایی (که حتما نیز وجود داشته و دارد) بطور اصولی و در نهایت دلسوزی عملکردها را نقد نمایند که این مطلوب ترین نوع دلسوزی برای ملت وکشور است و لاغیر !  اما برخلاف این رویه و فعل اخلاقی متاسفانه پس از اتمام انتخابات و پیروزی قاطع و چشمگیر دکتر روحانی که با رای مستقیم و بلاواسطه مردم شکل گرفت آن هم با آرای قابل توجهی که به نام ایشان ثبت گردید و می شد از آن بعنوان فرصتی مغتنم در جهت بهسازی کشور استفاده نمود شاهدیم که روز بروز و در طی بیش از یک ماه گذشته بر حجم انتقادها که نه بلکه انتقام ها! بشدت افزوده و چنان هیاهوی تبلیغاتی سنگینی علیه ایشان به فضای عمومی کشور تحمیل گردیده است که علیرغم تمامی ظرفیتهای ایشان حقیقتا موضوعی بسیار نگران کننده و ثقیل ارزیابی می گردد بخصوص برای مدیریت ارشد اجرایی کشور که جهت مدیریت مطلوب  بیش از سایرین به فضای آرام و پر از آرامش نیازمند است فضایی که انصافا درطول روزهای گذشته وجود نداشته و بطور سیستماتیک ایشان را روزانه به چالش کشیده اند بخصوص در حد اعلای آن که در راهپیمایی روز قدس شاهد بودیم و جمعی (که ازآنان بعنوان خودسر! نام برده می‌شود) ایشان را درپیش چشمان مردم حاضر در راهپیمایی مورد اهانت و بی حرمتی قرار دادند عملی که تحت هیچ شرایطی قابل گذشت؛ توجیه و چشم پوشی نمی باشد و یقین حاصل است اگر چنین افرادی تادیب و تنبیه نگردند! برای هیچکسی در آینده حاشیه امنی در کشور وجود نخواهد داشت زیرا این بد مسیری است که به ناکجا آباد ختم می شود و دیگر نمونه سخیف و مذموم آن نیز در نماز عید سعید فطر واقع گردید.

نمازعیدفطر که نماز وحدت و نماد دلبستگی هر چه بیشتر مسلمانان به یکدیگر و نماز شکرگزاری بخاطر یک ماه حضور در ضیافت باشکوه الهی است که معمولاً همگان در این ماه (باتضرع و خشوع) از خداوند برای اصلاح! خود روی آوری به ارزش ها و دوری از بد اخلاقی ها و… استمداد می طلبند و صدالبته که بسیاری نیز مورد لطف و رحمت الهی قرار خواهند گرفت زیرا مستند به آمارهای موجود همواره خروجی و نتیجه این ماه کاهش بد اخلاقیها و انواع بزه‌های اجتماعی ست اما متاسفانه پس از گذشت تنها ساعاتی از ماه مبارک رمضان در این روز نیز به روال ماه های گذشته و البته بسیار سنگین تر و در انظار عمومی به رئیس جمهور کشور پرداخته شد که بوضوح نشان داد علیرغم پایان پذیرفتن مناظرات انتخاباتی ظاهرا همچنان آن صحنه به قوت خود باقیست! البته در شکل و شمایلی جدید! زیرا در طول مناظرات انتخاباتی حداقل در ظاهر! موضوع متفاوت بوده و گهگاهی مجری جلسه اخطار و تذکری می دادند اما شوربختانه در سری جدید حملات به ایشان علی الظاهر نه مجری جهت تذکر وجود دارد و نه کسی که با چنین افرادی برخورد نماید تا بیش از این فضای عمومی کشور را ملتهب ننمایند. التهابی که در آخر درد آن به همه منتقل خواهد شد زیرا در زمانی که دشمن در پشت دیوارهای ما علیه این کشور و ملت سنگر گرفته و مترصد کوچکترین اشتباه مسئولین کشور نسبت به هم (جهت برهم زدن وحدت ملی و امنیت ملی مان) می باشند نباید تا این حد موضوع توهین وتهمت و بی حرمتی به رییس جمهور

کشور را ساده گرفت! و نباید اجازه داد توهین باب شود بلکه باید مراقب بود و مراقبت نمود و توجه داشت چنانچه رئیس جمهور کشور به شکست کشانده شود در واقع اصل کشور به خطر جدی خواهد افتاد و باعث نومیدی و یاس حداقل ۲۴ میلیون رای دهنده به وی خواهد شد و ایضا… زیرابدون شک چنین اعمالی در جهت تضعیف رییس جمهور انجام می گیرد.

البته کسی مدعی نیست که مشکلات وجود ندارد و تنگناهایی نیست بلکه زمانی که از بین بیش از

۱۵۰۰ نفر داوطلب تنها صلاحیت ۶ نفر احراز گردید و جو و جمع غالب کشور نیز به یکی از این افراد اقبال نمود لازم است همه او را حمایت نموده و البته در مواقع ضرورت نیز هدایت که این نیز از اراده جمعی خودسر! و یا افرادی تحت عناوین! دیگر خارج است و وفق قانون تنها بالاترین مقام رسمی کشور که بر عملکرد قوا نظارت عالیه دارند مجازبه این هدایت و نظارتند که این مقام نیز کسی نبوده و نیست بجز مقام معظم رهبری و لاغیر و مگر نه این است که ایشان خود در ۲۸ بهمن ۹۱ به صراحت بیان داشتند:

«اینرا هم عرض بکنیم؛ این که من از بعضی از سران و مسئولان کشورگله گذاری کردم موجب نشود که حالا یک عده ای راه بیفتند بنا کنند علیه این و آن شعار دادن؛ نه بنده با این کار مخالفم. اینکه شما یک نفر را به عنوان ضدولایت، ضدبصیرت، ضد چه مشخص کنید بعد یک عده ای راه بیفتند علیه او شعار دهند بنده با این کارها مخالفم؛ این را من صریح بگویم. بارها به کسانی که می توانند جلوی این چیزها را بگیرند تذکرداده ام و…»

یا در جلسه دیگر عنوان نمودند:« مراقب باشید مواظب باشید نمی شود هر کسی را به مجرد یک خطایی یا اشتباهی گفت منافق! نمیشود هرکسی را به مجرد اینکه یک کلمه حرفی برخلاف آنچه که من و شما فکر می کنیم زد بگویم این آقا ضد ولایت فقیه است!و…»

(پایگاه اطلاع رسانی مقام معظم رهبری)

و مگرنه این سخنان صریح بالاترین مقام رسمی کشور است که شرعا و قانونا بر همه حاکمیت دارند؟! پس معنای تبعیت از رهبری چیست؟! (دیدگاه شرعی) و مضاف بر این؛ مگر قانون گذار منطبق برقانون: برای مواردی از جمله توهین؛ تهمت و افترا و مجازات تعیین ننموده است؟! که وفق ماده ۶۹۷ قانون مجازات اسلامی:

هرکسی بوسیله اوراق چاپی یا خطی یا درج در روزنامه و جراید و یا نطق (صحبت و سخنرانی) در مجامع (جمع ها و جلسات) یا به هر وسیله ی دیگر به کسی امری را نسبت دهد که مطابق قانون آن امرجرم محسوب شود و نتواند صحت اسناد آن را اثبات نماید قابل مجازات است. و مگر ماده۶۰۹ قانون مذکور به صراحت در مورد هتک حرمت روسای سه قوه و بعضی از مسئولان نظام (به سبب توهین) اعلام مجازات ننموده است؟!(دیدگاه قانونی)

و مازاد بر همه موارد قبلی مگر قرآن به عنوان مهمترین مجموعه پیش روی همه ما در موارد بسیاری از جمله آیات زیر همگان را به رعایت وحدت و پرهیز از مجادلات و کشمکش های بیهوده (که موجب سستی همه ما خواهد شد!) سفارش و تاکید نفرموده است؟ که:

یا ایها الذین آمنوا ادخلوفی السلم کافه و لا تتبعو خطوات الشیطان انه لکم عدومبین(۲۰۸ بقره)/ ای کسانی که ایمان آورده اید همگی در صلح و آشتی درآیید و از گام های شیطان! پیروی نکنید که او دشمن آشکار شماست.

واطیعوالله واطیعو الرسول ولاتنازعو فتفشلو وتذهب ریحکم واصبرو ان الله مع الصابرین(۴۶ انفال)/ فرمان خدا و پیامبرش را اطاعت کنید! و نزاع (و کشمکش) نکنید تا سست نشوید و قدرت(شوکت) شما از میان نرود و صبر و استقامت نمایید که خداوند با استقامت کنندگان است.

انماالمومنون الاخوه؛فاصلحوا بین اخویکم واتقوالله لعلکم ترحمون(۱۰ حشر)/ مومنان برادران یک دیگرند پس دو برادرخود را صلح و آشتی دهید و تقوای الهی پیشه کنید باشد که مشمول رحمت او شوید.

و کلام پایانی با ریاست محترم جمهور:

باتوجه به اینکه توهین کنندگان به جنابعالی تا کنون از هیچ اقدامی در این خصوص فروگذار نکرده اند و بدون شک یکی از هدف هایشان مشغول نمودن دولت جهت پاسخگویی به این موارد (و دور شدن از پیشرفت کشور؛ رفع مشکلات مردم و نهایتا عدم موفقیت دولت) است. انتظار می رود به حامیان و هواداران ارجمند توصیه فرمایید تا از هرگونه مقابله با جمع خودس! درفضای اجتماعی کشور اجتناب و صبر و شکیبایی را پیشه نمایند… (که: ان الله مع الصابرین!) درغیر اینصورت همگی در بحران انسانیت غرق خواهیم شد.